Το σημερινό νομικό καθεστώς το blog
Παρόν/ 01.08.2010
Επανέρχεται το ζήτημα της επωνυμίας σε blog και σε sites από διαφορετικές πλευρές. Πρόσφατη είναι η δήλωση του υπουργού δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη στο Real FM ο οποίος ανάφερε ότι θα ήταν χρήσιμο να υπάρξει μία συζήτηση με τη συμμετοχή όλων, των ΜΜΕ αλλά και των blogger, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ελευθερία λόγου από τη μία πλευρά, αλλά και η δυνατότητα να μπορεί κάποιος να προστατεύει την τιμή και την υπόληψή του. Υπάρχουν και άλλες απόψεις πιο σκληρές που δεν διατυπώνονται ευθέως που υποστηρίζουν πως θα πρέπει να είναι σε θέση η κυβέρνηση , σε συνεργασία με τους παρόχους να κατεβάζει τα site, με πρόφαση τη διακίνηση υποτιθέμενων τρομοκρατικών απόψεων. Η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια και η διακοπή μετά από λίγες μέρες του ενημερωτικού blog , troktiko, έδειξε με τον πλέον σοκαριστικό τρόπο πως η συζήτηση για το ψηφιακό μέλλον της επικοινωνίας δεν μπορεί εκ νέου να αναβληθεί.
Σε οικονομικό επίπεδο , είναι μάλλον δουλειά του υπουργείου οικονομικών να αναρωτηθεί ποιο είναι το καθεστώς της διαφημιστικής δαπάνης στο Internet. Η κυβέρνηση έσπευσε να αποσύρει τη διάταξη που η ίδια πρότεινε για την επιβολή και ιντερνετικού αγγελιοσήμου, αλλά δεν αναρωτιέται για το που τιμολογούν τα διάφορα ενημερωτικά sites τις διαφημίσεις που αναρτούν . Από τη στιγμή που οι διάφοροι αστέρες της τηλεόρασης και όχι μόνο δεν αναφέρουν ούτε ποιος είναι ο εκδότης , ούτε ποιος είναι ο υπεύθυνος για το νόμο ή ποια είναι η επωνυμία της εταιρείας , είναι απορίας άξιο με ποιο τρόπο συντηρούνται τόσα ενημερωτικά site στην Ελλάδα. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τα ενημερωτικά blogs , οι συντάκτες των οποίων , για διαφορετικούς, κάθε φορά λόγους , δεν αναφέρουν ποιοι είναι οι διαχειριστές , την ίδια ώρα που εισπράττουν διαφήμιση.
Όμως είναι ένα μέρος της υπόθεσης των blogs. Από τη μία οι εκδότες και οι οι όμιλοι περιορίζουν όλο και περισσότερο την πληροφόρηση, αποσιωπώντας ή διαστρεβλώνοντας ειδήσεις που έρχονται σε σύγκρουση είτε με τα συμφέροντα τους , είτε με εκείνα των τραπεζών που χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις. Το κενό αυτό στην πληροφόρηση που ειδικά στην τηλεόραση, λαμβάνει τα στοιχεία μαζικής προπαγάνδας ανέλαβαν να καλύψουν οι συντάκτες των blogs. Ορισμένοι εξ αυτών έχουν εκπαιδευτεί στη διασπορά ψευδών ειδήσεων αλλά και τους εκβιασμούς , όπως κάνουν με πολύ πιο έντεχνο τρόπο, όμως κάποιοι από τους εκδότες.
Ποιο είναι όμως το νομικό status των blogs. Σε ένα άρθρο της η Πέπη Καλογήρου , ερευνήτρια του ΙΟΜ, κατέγραφε στο περιοδικές «Συχνότητες» του φορέα κατέγραφε τις νομικές αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε σχέση με τα blogs. Υπάρχει η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης, το οποίο έκρινει ο κάτοχος-διαχειριστής ενός ιστολογίου μπορεί να ταυτίζεται ή όχι με το συντάκτη ορισμένου δημοσιεύματος. Ωστόσο «ο κάτοχος-διαχειριστής ενός ιστολογίου δεν υποχρεούται να εμφανίζεται στο αναγνωστικό κοινό του με το αληθινό του όνομα, αλλά δύναται να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο», ώστε κανείς από τους επισκέπτες του ιστολογίου να μη γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα, όπως συμβαίνει με τα ψευδώνυμα στα έντυπα.
Ακολούθησε η 9/2009 γνωμοδότηση του Γ. Σανιδά, για την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου, τα blogs και τα εξωτερικά στοιχεία των κλήσεων (ονοματεπώνυμο αποστολέα, αποδέκτη, ώρα επικοινωνίας κτλ.) κρίνοντας πως δεν προστατεύονται από το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης και επικοινωνίας . Συνεπώς δε συντρέχει λόγος εφαρμογής των διατάξεων περί άρσης του απορρήτου, μιας και δεν υπάρχει καν απόρρητο, ενώ αντίθετα, προστατεύεται το περιεχόμενο, εφόσον τα μέρη επιθυμούν να διατηρήσουν το απόρρητο της επικοινωνίας τους.
Για την Α.Δ.Α.Ε. στο ατομικό δικαίωμα του απορρήτου των επικοινωνιών περιλαμβάνεται και η περίπτωση της επικοινωνίας μέσω του διαδικτύου, πλην του περιεχομένου του ηλεκτρονικού Τύπου που προορίζεται για δημοσιότητα, όπου εφαρμόζονται οι διατάξεις για την ελευθερία του Τύπου. Όλες οι μορφές επικοινωνίας, εσωτερικά και εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων αυτών που πραγματοποιούνται μέσω του διαδικτύου, αντιμετωπίζονται με ενιαίο τρόπο και από το Σύνταγμα και από τον κοινοτικό νομοθέτη, ενώ ο νόμος προσδιορίζει με σαφήνεια τις περιπτώσεις άρσης του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για τη διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 19 του Συντάγματος.