Άποψη 
Από τις ανακοινώσεις Ψυχάρη για το μέλλον του ΔΟΛ και των εργαζομένων του, προκύπτουν δύο ζητήματα. Ο διαχωρισμός μεταξύ διοικητικών υπαλλήλων και δημοσιογράφων όπου οι πρώτοι πρέπει να θυσιαστούν, υπέρ , υποτίθεται , των δεύτερων, αλλά επί της ουσίας για λογαριασμό της επιχείρισης . Το σχέδιο , αλά ελληνικά του newsroom. Η διεθνής τάση περιλαμβάνει στους μεγάλους ομίλους τη δημιουργία της αίθουσας σύνταξης που υποδέχεται ειδήσεις και θέματα και τα διανέμει ανάλογα με τις ανάγκες.
Στην Ελλάδα το μοντέλο εφαρμόστηκε στον “Ελεύθερο Τύπο” αυξάνοντας την εσωτερική γραφειοκρατία της εφημερίδας, και στις διάφορες “ηλεκτρονικές” εφημερίδες, όπου η γαλέρα, κάνει copy paste στα κείμενα του ΑΠΕ, και των έντυπων εκδόσεων. Μάλιστα, είναι τόσο το εύρος της ειδησεογραφίας του ΑΠΕ, που οι εταιρείες αυτές , σταδιακά κατήργησαν τις θέσεις εργασίας των συντακτών υπουργείων, απομακρυνόμενοι από την ειδησεογραφία και επενδύοντας στο μοντέλο των περισπούδαστων σχολιαστών.
Εκτός των ελληνικών συνόρων, βέβαια, η αίθουσα σύνταξης είναι ένας βραχίονας που ασκεί επιτελικό ρόλο καθώς είναι σε θέση να συγκεντρώνει το σύνολο της ειδησεογραφίας της μέρας και να το κατευθύνει στα διάφορα κανάλια (εφημερίδα, ραδιόφωνο, TV, ηλεκτρονική έκδοση του ομίλου). Το ερώτημα είναι ποια μορφή θα λάβει στο ΔΟΛ. Θα είναι ένας εύσχημος τρόπος σταδιακής μείωσης των θέσεων εργασίας , με φανερή επίπτωση στην ποιότητα των κειμένων και στην καταστροφή της εφημερίδας, ή μια λύση που θα άρει το αδιέξοδο του ΔΟΛ και θα βελτιώσει την ποιότητα των εφημερίδων του.