ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από τον ΔΟΛ, όπως περιγράφονται στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, προαναγγέλοντας την ενδεχόμενη αναστολή λειτουργίας των ΜΜΕ του Ομίλου, αν δεν αποτελεί εκβιαστική κίνηση, είναι αναγκαστική επιλογή του εκδότη απέναντι στην πίεση των Τραπεζών και της κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση, επιχειρεί να χρησιμοποιήσει τους πάνω από 500- για 6 μήνες απλήρωτους- εργαζόμενους ως ασπίδα προστασίας για να εξασφαλίσει τα ενθυλακωμένα κέρδη πολλών δεκαετιών αλλά και την προοπτική να συνεχίσει να κερδοφορεί, στο μέλλον. Στο κάδρο αυτού του αισχρού αντεργατικού εκβιασμού μπαίνουν, αναγκαστικά, και οι εργαζόμενοι του τυπογραφείου της Ιριδας και του πρακτορείου Αργος, αφού τα έντυπα του ΔΟΛ τυπώνονται και διανέμονται μέσω αυτών των επιχειρήσεων, στίς οποίες έχει συμφέροντα και ο Ψυχάρης.
Ο δρόμος ως εδώ είναι αποτέλεσμα της αντίληψης που χρόνια καλλιεργήθηκε από μερίδα των κυβερνητικών-εργοδοτικών συνδικαλιστών των πλειοψηφιών των Ενώσεων, με επίκεντρο τη “διαφύλαξη της εργασιακής ειρήνης” και της διαβούλευσης ως μέσου γεφύρωσης των αντιτιθέμενων συμφερόντων κεφαλαίου και εργασίας.
Ο δρόμος ως εδώ είναι αποτέλεσμα της μεσολάβησης καλοπληρωμένων διευθυντικών στελεχών και παπαγάλων του συστήματος με στόχο “τη διάσωση του ιστορικού μαγαζιού” και προφανώς των προνομίων τους.
Ο δρόμος ως εδώ είναι αποτέλεσμα ενός αντεργατικού πλέγματος νόμων που έφεραν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με ή χωρίς μνημόνιο, και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με στόχο την προστασία των συμφερόντων του κεφαλαίου σε όποια μορφή του.
Ο δικός μας δρόμος, το διακύβευμα για όλους τους πραγματικά εργαζόμενους δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς υπαλλήλους του ΔΟΛ, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, περιλαμβάνεται σε δύο μόνο αιτήματα :
- Να εξοφληθούν τώρα όλα τα δεδουλευμένα.
- Να προστατευθούν όλες οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα των
εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι με το δικό τους αγώνα, με οργάνωση και μορφές πάλης που θα συζητηθούν και θα αποφασιστούν σε μαζικές διαδικασίες, παραμερίζοντας τις κραυγές του συμβιβασμού και της υποταγής, μπορούν και πρέπει να διεκδικήσουν συλλογικά το δίκιο τους.
Η αλληλεγγύη των ταξικών δυνάμεων στον κλάδο, του ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ είναι σε κάθε περίπτωση δεδομένη.